Volgers

Översätta/Translate

Blogarchief

maandag 21 september 2009

Terug !!!

Hallo allemaal,


Ja, echt, we zijn weer in Winsum aangekomen. Zondagavond om precies te zijn. Het reisschema is iets anders uitgepakt dan we aanvankelijk hadden gedacht, maar het was wel geslaagd zo!
We zouden zaterdag in één keer terug rijden zoals te doen gebruikelijk, maar vrijdagavond deed Jaap het voorstel om alsnog een overtocht met de nachtboot van Gotenburg naar Kiel te boeken. Dat vond ik een strak plan, want dat scheelt een heel stuk rijden en op de boot even relaxen, een beetje lekker eten en lekker slapen leek me zeer aantrekkelijk!
Wat was er aan de hand dan. Nou, in de laatste week moest er nog zoveel gebeuren, om alles zover klaar te hebben voor de verhuizing in november. De veranda moest af, want de meubels uit de kamer moesten daar komen te staan. Dat betekende dat de vloer 3x moest worden geverfd, dat is in totaal zo'n 100m2 verven. Verder moesten er kraaldelen (schrootjes met een ribbeltje) aan de wand, die vervolgens nog weer "gewhitewashed"moesten worden. Ook werd vorige week donderdag de vloer gelegd in de bijkeuken/wasruimte. Dit kwam niet af en vrijdag werd de laatste hand hieraan gelegd. Maar toen moest er nog worden behangen. Want er komt vanuit Winsum een grote linnenkast mee, die gelijk op de plek moet, want de verhuizers hebben meer spierballen dan Jaap en ik (denk ik zo). Dus behangen maar. Om ca. 18.00 uur zat het er in, en zeer naar wens. Toen kregen we nog onverwacht bezoek en met elkaar even koffie gedronken. Maar de klok tikte door en we moesten na half acht nog warm eten en de spullen bij elkaar zoeken, en de hele zooi, gereedschap, kwasten en wat er nog meer aan bouwmarkt artikelen te bedenken valt, opruimen. En degenen die al eens bij ons waren weten dat het best ver lopen is van het huis naar de schuur (en dat heel veel keren).
Ook moest het huis nog even schoon. Jullie begrijpen dan wel dat, toen het inmiddels 23.00 uur was en we nog lang niet klaar waren met alles, het nachtbootverhaal wel heel aantrekkelijk klonk.

En ik kan jullie dan ook nu vertellen dat het dat ook was. Heerlijk even ontspannen en het getergde, pijnlijke lijf een beetje rust gunnen. Heerlijk genieten van een prachtige zonsondergang op het dek, eten, een bezoek aan winkel aan boord en slapen.

De rust hadden we ook even nodig om gisteren het koppie bij het verkeer te hebben, want het was me toch druk!!!! Geen doorkomen aan! We zijn uiteindelijk dwars door Hamburg gereden en dan wordt het je duidelijk hoe groot die stad wel is. Om een lang verhaal iets in te korten, hebben we veel gereden en hebben we als beloning onszelf getrakteerd op een etentje in een verbouwde Duitse hoeve, net even buiten Oldenburg. Heel lekker en alles biologisch.

Uiteindelijk waren we gisteravond om 19.00 uur thuis. Eigenlijk kan en wil ik niet meer spreken van thuis, omdat het huis in Munkfors echt als thuis voelt. Je moet niet vergeten dat ik er ook 4 maanden, of meer dan 1/3 jaar (heb ik uitgerekend) heb gewoond gewerkt. In die tijd is ons huis daar ook heel erg ons huis geworden, waar we erg trots op zijn (ook wel op ons zelf eigenlijk, want als je iets aanpakt kun je meer dan je denkt).


Vorige week heb ik ook nog even een beetje oogstfeest gevierd "in stilte". Ik had een maaltje rode bietjes. Erg lekker. 12 sperzieboonjes (waarvan ik niet weet of ze lekker waren, want het was me de moeite van he klaarmaken niet waard), 14 tomaten die rijp waren (de rest ligt nog op de vensterbank in Munkfors te verkleuren), de courgettes hebben het heel goed gedaan. Ik heb al een behoorlijk aantal geplukt en er zitten nog een aantal aan die nog even door moeten groeien.

De pruimenboom zat ook vol, maar daar heb ik maar een beetje van meegenomen hier naar toe. Buurvrouw Laila mag alles wat er nog te oogsten is plukken en eten.


De buren in Munkfors vinden het maar niks dat we twee maanden weg zijn en dat het huis er dan een beetje "levensloos" staat, maar de buren in Winsum vinden het geloof ik wel weer heel leuk dat we er weer zijn, en dat geeft je een warm gevoel, toch?

Zelf moet ik nog wel even weer wennen in mijn eigen huis. Soms moet ik echt even nadenken wat ik waar ook maar weer heb staan. Ik geloof niet dat dit iets met het Vutten te maken heeft hoor :-)


Nog even een weetje: ik ben afgelopen donderdag voor het eerst naar het koor geweest. Het was erg leuk en ik werd allerhartelijkst opgenomen. Dus dat ziet er goed uit.


Nou, ik zal gauw weer van me laten horen. Ook nog even met een bericht wat even in de ijskast heeft gelegen maar wat zeker het berichten waard is. Benieuwd??? Blijf ons dan volgen.


Doeg,

Truus



zondag 13 september 2009

Bezoek aan Frägsta

Op dit moment zit ik achter de computer bij Jasper en Willemien in Frägsta, de prachtige Helsingegård in de buurt van Hudiksvall. We hebben even de hectiek van de verbouwing achter ons gelaten omdat ik de nieuwe woonplaats van Jasper en Willemien nog niet had gezien. Wel had ik daar natuurlijk al veel van gehoord en foto's van gezien. En omdat wij eind volgende week (helaas) weer teruggaan naar Nederland moest het er dit weekend maar eens van komen ondanks de enorme hoeveelheid werk die er nog in Munkfors gedaan moet worden. Maar daar komen we in een volgende bericht nog wel op terug.
Wij zijn dus donderdagmiddag vertrokken met onze caravan en kwamen 's avonds in het donker aan op de camping in Hudiksvall.

Vrijdagmiddag zijn we naar Jasper en Willemien gegaan nadat wij 's morgens enkele prachtige (voormalige) vissersdorpjes aan de kust hadden bezocht.





Frägsta is een Zweedse hereboerderij in Hälsingeland waar Jasper en Willemien een deel van hebben gehuurd. Hier een paar indrukken:

Het huis van Jasper en Willemien. Dit deel van de herrgård dateert uit de 18e eeuw. Het huis is binnenin onlangs helemaal gerenoveerd. Hier heeft Truus al eens over geschreven.

Hier enkele foto's van het deel van de herrgård dat zondags voor het publiek is geopend en waar dan ook een zondagscafé is waar door de eigenaresse van Frägsta koffie, thee en heerlijk eigen gebakken gebak wordt verkocht.






Vanmorgen hebben Truus en Willemien een cursus gedaan in het binden van kransen van vlas,

terwijl Jasper en ik een vlasmolen hebben bekeken,
. een wandeling hebben gemaakt en hebben toegekeken bij het binden met een kopje koffie met gebak.

Morgenochtend vertrekken we weer naar Munkfors waar nog wat werk op ons wacht...

dinsdag 1 september 2009

Een mislukt uitje en ziekenhuis



Omdat we hard toe waren aan wat ontspanning hadden we besloten om er een paar dagen lekker tussenuit te gaan. Dat zou eigenlijk al een week eerder, maar toen leek het weer niet zo goed te worden en werd besloten om dan toch maar door te gaan met o.a. de verandavloer. Maar uiteindelijk gingen we dan woensdag 19 augustus op pad. Het weer was schitterend en we bezochten een heleboel leuke plekjes, o.m. oude industrieplaatjes uit de glorietijd van de Zweedse staalindustrie.

Maar ook vonden we prachtige plekjes aan de Zweedse meren, waar je op een steigertje heerlijk kunt liggen zonnen.

De nacht werd doorgebracht in het leuke plaatje Köping, waar we 's avonds ook heerlijk hebben gegeten in een Grieks restaurant.

De volgende dag werd koers gezet naar het bekende vissersplaatsje Trosa, een eindje ten zuiden van Stockholm. Hier vonden we een schitterend B&B-pension en nadat we ons daar gesettled hadden gingen we het plaatsje verkennen. Het was echt schitterend en de volgende ochtend besloten we om nog een nachtje bij te boeken.
Maar alles liep niet zoals gedacht...
Ik had in de loop van de nacht al wat buikpijn gekregen en dat werd er niet beter op.
Nadat ik mij op een bankje had gevestigd, ging Truus de winkeltjes Trosa bekijken.
In de hoop, dat het wel beter zou worden zijn wij naar het nabijgelegen Nyköping gereden, maar daar is het niet verder gekomen dan een bezoek aan de apotheek om te zien of er medicijnen te krijgen waren om de buikpijn te verlichten.

Om een lang verhaal kort te maken: de volgende dag zijn we na een slapeloze nacht teruggereden naar Munkfors en ben ik daar in bed gekropen. Maar er bleven maar grote golven gal komen en zondag vond Truus het welletjes en heeft de Zweedse dokterslijn gebeld. Die vonden het verhaal ook wel alarmerend en adviseerden naar spoedopvang van het ziekenhuis in Torsby te gaan. (Voor de voetballiefhebbers: Torsby is de geboorteplaats van Marcus Berg).
Aangezien Torsby op 60 km afstand ligt en voor ongeveer de helft gereden moet worden over een weg met behoorlijk wat haarspeldbochten, is dat ook geen plezierritje.
Na te zijn onderzocht door een erg aardige (waarschijnlijk Libanese arts), werd er geconstateerd, dat er in ieder geval geen reden was voor een chirurgische ingreep, kreeg ik een cocktail om de maag tot rust te brengen en konden we weer 60 km terug.
Het leek inderdaad beter te worden, maar dinsdagavond begon het weer opnieuw. Weer de dokterslijn gebeld en weer naar Torsby. Na het onderzoek door meerdere artsen, werd besloten, dat ze mij er een paar dagen wilden houden om verder onderzoek te doen. Kon ik dus eindelijk een Zweeds ziekenhuis uittesten...
Het ziekenhuis in Torsby is natuurlijk niet het modernste, en is te vergelijken met de regionale ziekenhuizen in Nederland. De behandeling was er echter uitstekend en je kunt zien, dat het personeel meer tijd heeft voor de patiënten dan in Nederland.
Overigens werd ik bij binnenkomst in het Nederlands begroet, want er werken een aantal Nederlandse verpleegkundigen in dit ziekenhuis.
Nadat ik aan het infuus was gezet omdat ik uitdrogingsverschijnselen vertoonde, werden er op donderdag een röntgen- en een maagonderzoek uitgevoerd, maar werd er eigenlijk niets bijzonders gevonden en kreeg ik de röntgenopnamen mee omdat er misschien een paar kleine galsteentjes zitten waar in Nederland nog even verder naar gekeken moet worden. Ik heb medicijnen meegekregen en het gaat nu al veel beter, al ben ik nog wel wat "slapjes", want in een week 7 kilo afvallen is wel wat veel van het goede...

Door alle toestanden is onze planning nu wel wat in de war gelopen en moet er de komende weken nog behoorlijk wat gebeuren, maar we zullen ons toch een beetje rustig moeten houden.