Italië (3)

Hoi allemaal,

Na alle ziekenhuisperikelen komen we weer langzaam in ons gewone doen en kan ik jullie weer even mee terugnemen naar onze reis door Italië. Vorige keer zijn we in Florence geweest en we gaan nu verder naar het zuiden:

Maandag 25 april (2e paasdag) - Siena

Vandaag werden we wakker met zon. We hoefden niet vroeg weg en konden alles op ons dooie akkertje doen. Eerst nog maar even genoten van het zwembad voor onze deur. Daarna lekker gedoucht en ontbeten. Bij het uitchecken hebben we even onze complimenten gegeven over het verblijf. Klasse! Toen op naar Siena, weer zonder snelwegen. Onderweg op een terras met geweldig uitzicht op de Toscaanse heuvels en wijngaarden.

Op het terras lekkere cappuccino's gedronken. In onze test een ruime voldoende!

Toen weer verder. In Siena aangekomen konden we maar geen parkeerplek vinden. Werkelijk een drama! We zijn wel 3x de stad rondgereden. Eindelijk vonden we een plekje op enige afstand van het oude centrum. We dachten dat de oude stad betrekkelijk klein zou zijn. Nou, nee, het is vrij groot, dus.... veel sjouwen! Maar het was wel weer de moeite waard. Mooie gebouwen en straatjes. Eigenlijk vonden we het qua sfeer leuker dan Florence.

Siena was een Etruskische nederzetting en een kleine Romeinse stad. Tegen de 5e eeuw werd het de zetel van een bisschop, maar pas vanaf de 12e eeuw, toen een autonome commune de eerdere aristocratische regering verving, begon het een stad van belang te worden. De consuls die de republiek regeerden, begonnen langzaam maar zeker steeds meer ook het gewone volk of de poblani te omvatten, en de commune breidde haar territorium uit toen de omringende adel in hun verstevigde kastelen zich onderwierpen aan de macht van de stad. De Republiek Siena, die intern worstelde tussen de adel en de volkspartij, werkte doorgaans in politieke oppositie met haar grote rivaal, Florence.
De universiteit van Siena, vermaard vanwege haar faculteiten voor rechtsgeleerdheid en medicijnen, werd in 1240 opgericht. Tijdens de Middeleeuwen was Siena ook een rivaal van Florence op het gebied van de kunsten. Siena werd zwaar gehavend door de pestepidemie van 1348 en heeft haar oude glorie nooit meer hervonden, mede omdat het de rivaliteit met Florence niet aankon.

Siena's universiteit is nog altijd een van de belangrijkste universiteiten van Italië en de pittoreske stad blijft een belangrijk cultureel centrum, vooral voor de menswetenschappen.

Sinds 1995 staat de historische binnenstad van Siena op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Tijdens ons bezoek werden we verrast met een hele forse regenbui, die vrij lang aanhield. We hadden een goede schuilplek, maar dat staan zo was ook niet alles. Daarom besloten we eerst maar wat te gaan eten. Weer pizza. Toen we dat op hadden, was het ook weer droog. Maar weer verder, want de Dom en de Basiliek hadden we nog niet gezien.
En passant kwam er ook nog een optocht voorbij met muziekkorps, ”belangrijke” mannen met sjerpen in de kleuren van de Italiaanse vlag en veel mannen met vaandels en vlaggen. Dus we troffen het.

Nadat we de stad weer verlaten hadden en we weer tussen de 4 wielen waren, konden we koers zetten naar weer een nieuwe overnachtingsplek. Casato Borgo in Castelnuovo Berardenga.
Een hartelijke ontvangst, en een prachtig uitzicht vanuit de kamer. Toscaanse heuvels in optima forma.

Ondertussen is het hardstikke donker buiten en kunnen we constateren dat het weer een mooie dag is geweest!

Volgende keer gaan we weg uit Toscane en via Umbrië door de Apennijnen naar de Adriatische kust.

Tot dan,

Jaap

Nu op rolletjes!

Hej allemaal,

Wat een gedoe was het afgelopen weekend. De harde kern van onze bloglezers weet het allemaal wel, maar voor diegenen die het gemist hebben even kort. Ik ben van zondag tot dinsdag weer opnieuw opgenomen geweest. Zaterdag leek het erop dat ik trombose had hetgeen zondag weer van de baan was, na onderzoek. Toen was er sprake van een botverschuiving, of hoe noem je het eigenlijk? Daarom werd ik opgenomen, maar het was achteraf een storm in een glas water. Men had de foto's verkeerd geïnterpreteerd.
Dinsdag kon ik gelukkig weer naar huis. Al moet ik zeggen dat het personeel van de afdeling waar ik nu 2x gelegen heb een dikke 10 verdient. Top!
Jaap is ook top! Hij heeft nu ineens ook veel op zijn bordje. Het "rentmeesterschap" over de landerijen :-D had hij natuurlijk altijd al, maar het gras groeit nu als een tierelier, want na veel droogte hebben we de laatste week wel regen gehad, en dat is te merken. Maar nu zijn daar ook de huishouding en de zorg voor mij bij gekomen. Ik moet zeggen, hij slaat zich er briljant door heen. Wel moet ik zeggen, dat ik ook niet op mijn krent blijf zitten hoor. Ik doe wat ik kan, en dat is best nog wel aardig wat. Vandaag is echter mijn mobilisatie in een stroomversnelling terecht gekomen. Want ipv uitsluitend aangewezen te zijn op mijn krukken (die krengen vallen de hele tijd om als je ze ergens neerzet) loop ik nu achter de rollator! Ja, diegene die een beetje op de hoogte is met de samenstelling van de bevolking van Munkfors, weet nu dat mijn integratie volledig is, ha,ha. Maar zonder dollen, ik heb zo'n ding te leen van Holger, die hem voor slechtere tijden in de kelder had staan. Het gaat fantastisch hoor. Je kunt van alles meenemen. Ik had natuurlijk mijn zelfgemaakte super de luxe transportschort, maar daarin neem je bijv. toch lastig een glas water mee.
Maar vanaf nu loopt alles hier op rolletjes, en ik er achteraan!
Ook hebben we nog tijd om van de mooie natuur om het huis te genieten. Jaap stapte deze week bij de voordeur bijna op een eekhoorn die in het voorportaal zat. Hij kwam met de schrik vrij(de eekhoorn), en dat was erg fijn, want daarom konden wij de volgende dag deze foto's maken. Het beest doet echt allerlei moeilijke standjes om een plakje brood uit een vogelvoeder huisje te krijgen. Kijk maar

Wij komen toch wat makkelijker aan de kost!

Groetjes en tot dan!
Truus

Op de been!

Hoi allemaal,

Wat kan er binnen een week veel gebeuren. Vorige week was ik druk bezig met de voorbereiding voor de ziekenhuisopname. Je kent het wel, net als voordat je met vakantie gaat, wil je alles aan de kant en schoon hebben. Daarbij zag ik toch ook wel tegen de operatie op. Niet dat ik er zo zeer tegenaan zag, maar het was meer: Hoe zal het zijn en gaan. En nu, een week later, zit ik weer achter mijn eigen bureau dit bericht te schrijven! Ik zal even een beeld van deze week proberen te schetsen.
Maandagmorgen moesten we vroeg op, want om 7.50 uur werd ik verwacht in het ziekenhuis in Torsby.

Dat is altijd ruim 60 km en met de bochtige weg meegerekend doe je er een uur over. Wij vertrokken om 6.40. Voldoende tijd dus, ware het niet dat we pech kregen onderweg. Een akelig schurend geluid vertelde ons dat er iets niet goed was. Het bleek een kunststof bodem/beschermplaat onder de auto te zijn die los hing. Aangezien Jaap er op dat moment verder ook niets mee kon, zijn we toch maar doorgereden. En...kwamen we net op tijd aan, poeh.. Ik kon direct door naar de operatieafdeling, waar Jaap afscheid nam. Hij zou met de auto naar de garage. Achteraf bleek het euvel snel verholpen en om 9 uur was alles weer klaar. Ik niet. Ik kon me eerst gaan douchen. Dat had ik de avond ervoor ook al 2x moeten doen. Toen de operatiekledij aan, inclusief de charmante kousen. Er stond al een bed klaar en ik kreeg al een infuus en een gesprek met de (Duitse) arts, die nog even de laatste info kwam geven. Daarna wachten. Want er was nog iemand voor mij. En ik kende haar. Zij is een vriendin van een vriendin enz. In ieder geval zijn we vorig zomer met z'n drieën een dag op stap geweest. En Alice was ook al een paar keer hier bij ons thuis. Ons werd gevraagd of we het leuk vonden om kamergenoten te worden, als het zou kunnen. We vonden dat leuk.
Om 11.45 werd ik weggereden naar de voorbereiding. Ik was helemaal niet nerveus en liet alles maar over me heen komen. De ruggenprik met een roesje bleek een goed keuze. Ik heb van de operatie niet veel gemerkt. Wel heb ik nog even horen zagen en timmeren, maar ik dacht dat het bij de buren was :-D
Op de uitslaapkamer ben ik vrij lang geweest omdat het slapen me goed beviel. Rond acht uur kwam ik op de tweepersoonskamer die ik een aantal dagen met Alice ging delen. De eerste nacht zeer goed geslapen. Dus ik kon er om een uur of 10 tegenaan om te gaan staan en lopen (met hulpmiddelen). Het ging goed. En door de grote hoeveelheid pijnstillers, zonder al te veel pijn. Vanaf dat moment moest ik dus ook voor toiletbezoek in de benen. Goede training. Dinsdagmiddag bezoek van Jaap en onze gemeenschappelijke vriendin. Erg gezellig, maar wel vermoeiend. Daarom heb ik Jaap gezegd dat hij 's avonds niet meer hoefde te komen. Die nacht ook heel slecht geslapen en de volgende morgen kon je me bij elkaar vegen. Bekaf en veel last. Maar in de loop van de morgen knapte dat erg op en dat was fijn omdat vriendin Birgitta even op bezoek kwam. 's Middags kwamen er ook vrienden op bezoek en 's avonds was Jaap er weer. Hij constateerde dat ik met grote sprongen vooruit gegaan was. Maar we zeiden wel dat het naar huis gaan toch wel vrijdag zou worden. Maar donderdagmorgen moest ik nog een aantal fysiotherapie proeven afleggen en dat ging prima. Omdat verder ook alles in orde was kon ik Jaap bellen om om op te komen halen. Op zijn voorstel om met de bus naar huis te komen :-D ben ik maar niet ingegaan. Heerlijk om weer thuis te komen en je eigen ritme (wel langzaam) te bepalen. Al veel aandacht en presenten gekregen. Ook heel veel kaarten van velen, en daarvoor erg bedankt!
Vrijdag ben ik maar even achter de naaimachine gekropen om een schortje met veel zakken te naaien, zodat ik van alles kan transporteren ondanks het lopen met de krukken. Werkt prima!
Zo, jullie zijn weer op de hoogte van mijn wel en wee. Ik ga er nu even bij liggen om mijn been wat rust te geven. Mijn geopereerde been is 10 cm dikker dan mij andere been. Dat houden we dan ook even scherp in de gaten.
Liefs van mij,
Truus

Italië (2)

Zaterdag 23 april

Vannacht heeft het geregend, maar toen we aan het ontbijt toe waren was het weer vrijwel droog.
Ook hier was het ontbijt weer uitgebreid, terwijl in de reisgidsen te lezen is, dat het vaak erg karig is. Misschien wordt het naar het zuiden anders. We zien het! Na het uitchecken gaan we op pad. De afstand in kilometers is niet ver, maar we besluiten om over binnenwegen te rijden. Dat lukte maar gedeeltelijk, want Saskia (van de TomTom) stuurt ons toch de snelweg op. Hier grijpen we even in, want wie is de baas tenslotte. Het eerste stuk is niet echt mooi. Niet het echte Toscane. Dat komt later. Mooie vergezichten en bochtige weggetjes! Af en toe eens even gestopt. Ook in Poppiano, daar is een kasteel dat nu verbouwd is tot wijngoed. Een idyllisch plekje.

Daarna even een restaurantje gezocht in Greve in Chianti waar we heerlijke pizza hebben gegeten en na een gesprekje met enkele Noren aan de tafel naast ons weer verder. We hoeven niet ver meer. In het hotel aangekomen, worden we blij verrast met de ambiance. En je gelooft het niet, op de kamer openslaande deuren naar het zwembad! Het water was 38 graden en erg lekker.
Later nog even een afzakkertje in de bar genomen en de gratis wi-fi benut. En toen was het weer bedtijd.

Zondag 24 april, 1e paasdag. - Florence

We worden wakker met regen. Vandaag staat Florence op het programma. Als we na het weer uitstekende ontbijt het hotel verlaten, is het al weer droog, dus het zit ons weer mee. Ook met het vinden van een parkeerplek in de stad. Daar hadden we aanvankelijk een hard hoofd in, maar dat was snel geregeld, en nog gratis ook omdat het zondag is! Dat gratis parkeren, wordt later gecompenseerd door de cappuccino die we bestellen. De duurste tot nu toe: € 11,-- voor 2 kopjes (zonder koekje) De goedkoopste cappuccino hadden we gisteren € 2,40 voor 2 koppen!
De stad Florence is erg mooi, veel te zien en heel, heel veel toeristen. Je kunt zogezegd over de koppen lopen.

In verband met Pasen zijn er in de stad verschillende processies te zien:

Er zijn veel prachtige, vooral het plein met de Dom , Piazza di Duomo, is erg indrukwekkend.

Maar er is veel meer te zien. Het is werkelijk onmogelijk alles in een dag te bekijken, zeker als je niet goed kunt doorstappen zoals Truus momenteel. Daarom maar weer terug naar de auto. We zijn van plan om nog even in San Gimignano, ook wel het "Manhattan van de Middeleeuwen" genoemd. Het is een vestingstad boven op een heuvel en staat op de Unesco werelgoedlijst. Maar na een rit van zo'n 65 km blijkt dat een deceptie. Het is er zo béééérendruk, en een gekrioel van auto's in de slag om een parkeerplek, dat we besluiten terug te gaan. Onderweg wat eten lukt niet erg, daarom besluiten we in het hotel te eten. Het eten was voortreffelijk en de sfeer goed. Daarna terug naar de kamer, waar Truus haar dagboek bijwerkt (dat ik nu als basis voor deze tekst gebruik).
Voor nu is het even genoeg. In de volgende "Italië"aflevering, bezoeken we Siena en zakken we af naar het zuiden.

Hejdå, Jaap