Is het voorjaar?!

Het is weer de hoogste tijd voor een blogje van ons, want het is al weer een week geleden dat ik het ziekenhuis verliet. Ik moet zeggen dat deze week op zeer goede wijze is verlopen. Ook trouwens op heel gezellige wijze, met vrijwel iedere dag bezoek. Heel erg bedankt. Ook de komende week is behoorlijk ¨volgeboekt¨.

Met de knie gaat het voorspoedig en ik kan goed lopen, weliswaar met krukken die trouwens meer als balansondersteuning dienen dan als daadwerkelijke steun. De kracht in het been is goed, maar de zwelling van het hele been is zeer behoorlijk. Zo'n 10 cm verschil met het andere been. Maar dit zal na verloop van tijd afzakken. De krammen worden a.s.woensdag verwijderd en dat geeft ook al weer meer bewegingsvrijheid, denk ik. Maar al met al ben ik heel tevreden over de gang van zaken.

Het weer was ons ook goed gezind deze week. Voorjaar in onze ogen. Dat was ook wel reden om een uitstapje te maken. Met dat idee kwam ik dinsdagmorgen. Richting Ootmarsum gingen we. Onderweg aten we een spekpannenkoek, die we ons goed lieten smaken. In Ootmarsum genoten we op een (verwarmd) terras van een lekkere cappuccino.

Voortreffelijk! Daarna nog een rondje gewandeld en zeer voldaan teruggekeerd naar ons tijdelijke stulpje

.

Donderdag voor het eerst naar de fysiotherapie geweest. Weer wat oefeningen meegekregen die de knie moeten ¨smeren¨. Komende week nog even 3 x en dan kan ik me weer melden in Munkfors.

Eigenlijk is het de hele week mooi zonnig weer geweest en ik wil wel op deze voet doorgaan. Maar in Zweden zullen we toch wel even onze wanten en dergelijke moeten gebruiken en zal er wel sneeuw geruimd moeten worden. En voor de meimaand komt is er wat het weer betreft nog alles mogelijk..

We zullen het zien.

Wanneer de volgende blog verschijnt is nog ongewis. Volgende week maandag gaan we weer naar huis en ik moet zeggen dat dat gegeven ons ook wel weer goed aanstaat.

In ieder geval, tot gauw!

Truus

Veel wel en weinig wee

Hej,
Hier een blog van mijn hand, geschreven in het ziekenhuis. Op de valreep dat wel, want aan het eind van de middag word ik ontslagen. Dat klinkt in principe altijd wat negatief, maar in dit geval is het natuurlijk super positief.

Eerst zal ik nog even de afgelopen week beschrijven. Zondag de auto ingepakt en nog gezellig bezoek gehad die ons geholpen hebben de ovenschotel die die dag in de planning stond, leeg te maken. Wel ontdekten we dat de accu leeg was. Dus maar aan de lading. Het bleek dat de accu niet meer voldoende oplaadde. Dus op maandagmorgen dan maar extra vroeg van huis. Onderweg om 7 uur al de garage in Sunne gebeld. Zij konden ons helpen en met 3 kwartier waren we weer "on the road". De reis naar Oslo verliep voorspoedig. Hier en daar was de weg wel wat glibberig. Ja dan merk je wel wat je spijkerbanden voor je doen en je naar gewone winterbanden hebt gewisseld.
De bootreis  naar Kiel (mini cruise eigenlijk, maar het woord cruise heeft deze week toch een nare bijklank gekregen) was heerlijk. Een boot met veel luxe en vertier. Een grote keuze in restaurants en zelfs een hele winkelstraat. We hebben foto's gemaakt, ook van de show die we gezien hebben, maar die kunnen we nu niet uploaden, dus dat komt later. Ik denk dat de terugweg voor mij met mijn knie wel erg prettig is.
Dinsdag waren we rond half vier bij het huisje, waar de koffie al voor ons klaar stond en tulpjes op tafel. Zo lief! Tegen vijf uur nog even in Hardenberg wat boodschapjes gehaald en een afhaalchinees gescoord. Wat was dat lekker.
Woensdag nog even bij broer en schoonzus koffiegedronken en een telefoonlader geleend. Daarna naar Hardenberg, waar ik me een nieuwe bril heb laten aan meten. Foto volgt tzt. Na het eten van een frietje en kwekkeboompje weer voldaan naar Stegeren.
Intussen had ik een telefoontje gekregen, dat ik donderdagmorgen om 8 uur verwacht werd. Dus donderdagmorgen vroeg op. We bouwden extra tijd in voor wat oponthoud vanwege het slechte (regen)weer en eventuele file. Maar soms kun je niet alles voor zijn. Want 12 km voor Deventer stonden we in de file en toen we weer wilden optrekken voelden wij allebei dat er iets goed mis was. Lekke band! Paniek sloeg bij mij toe, want ik was bang dat mijn operatieplek helemaal geannuleerd zou worden. Maar nee, de operatieplek van mij werd even omgezet met degene die na mij geopereerd zou worden. Ik kon rustig aan doen werd me gezegd. Intussen was er een man van Rijkswaterstaat opgedoken die ons goed veilig stelde achter zijn afzetting. Per toeval kwam er vrijwel direct daarna een Wegenwacht aan. Die heeft ons kostenloos weer heel snel op weg geholpen Voor deze mannen grote hulde!

In het ziekenhuis werden we hartelijk onvangen. Jaap met koffie, ik was nuchter natuurlijk.
Omdat ik nog wel even moest wachten, ging Jaap alvast naar de bandenservice. Sneller dan verwacht werd ik opgeroepen en naar de OK gebracht. Daar heerste een goede en ontspannen sfeer. Tegen de operatie zag ik ook echt niet op. Was ook niet nodig, want alles verliep top. Samen met 2 kamergenoten, een jongedame en een oudere dame genoten van de goede verzorging en van elkaar. Al met al dus veel wel en weinig wee. Want de pijn valt erg mee.
En ja, vandaag, de derde dag na de operatie dus naar "huis". Gaan Jaap en ik nog even vakantievieren en genieten van de bezoekers die de komende 2 weken nog even langs zullen komen.
Hoe het verder met oms gaat berichten we een volgende keer.
In verband met het wel bijzonder trage mobiele internet kunnen we niet garanderen dat dat al volgende week het geval zal zijn.

Graag tot dan,
Truus

In het teken van....

Hej hej,

Deze week heeft in het teken gestaan van een aantal zaken.
Het inpakken van ons boeltje voor het vertrek naar Nederland en het regelen van dingen die nog gebeuren moesten.
Maar, wat veel belangwekkender en grootser was, is "de oprichting" van het huis van Jasper en Willemien.
Maandagmorgen was het zover. Om 7.00 uur werd met de werkzaamheden begonnen. Moet je je voorstellen 2 joekels van vrachtauto's, met daarin het hele huis, stonden klaar om gelost te worden.
Het weer zat mee, er lag bijna geen sneeuw, geen wind maar.... wel temperaturen tussen de -14 en -12. Hoezoe vorstverlet?? Alles draait hier gewoon door.
Voor de duidelijkheid wil ik wel even melden dat de fundamenten al eerder gelegd waren.

Willemien belde ons maandagmorgen om 8 uur, wij lagen nog op één oor, dat de eerste foto's al naar ons gemaild waren. Toen stonden er al een paar wanden. Wij hebben met verbazing gekeken naar de foto's die verder die dag kwamen. Soms was de tussentijd maar 10 minuten, maar in die tijd was er weer een stuk huis verrezen. Prachtig om te zien. Maar Jasper en Willemien waren ter plekke. Het moet fantastisch zijn om jouw nieuwe huis voor je ogen te zien verschijnen. Maar wel koud!!!

De foto's en de tijden die erbij staan geven een mooi beeld hoe het allemaal ging.

De eerste dag
07:05

 07:30

09:00

10:18

14:54

15:30

De tweede dag...

10:00

12:00

15:20

Dag 3

En dan het inpakken van de spullen. Daar zijn we redelijk vroeg mee begonnen. Zeker omdat je veel spullen mee moet nemen die je niet in je "wat neem ik mee op vakantie"lijstje hebt staan.
Documentatie voor het ziekenhuis, pasjes, maar ook hulpmiddelen die ik straks weer nodig zal hebben. Al met al is het een hele pakkelarie geworden. Maar we zijn er klaar voor. Over een week na nu zal ik nog wel in het ziekenhuis liggen/lopen, maar de operatie is dan al weer achter de rug.
Voordat je weggaat moet er ook nog wat gebeuren. Banden wisselen bijvoorbeeld. Wij rijden in de winter op spijkerbanden, maar die zijn verboden in Duitsland en in Nederland. Maar gelukkig hadden we onze "Nederlandse" winterbanden nog. Die heeft Jaap op de velgen laten zetten en zitten nu keurig onder de auto. Natuurlijk moet ook het huis even netjes aan de kant, want ja, als we terug zijn, moet Jaap niet direct onder het huishouden bedolven worden.
Ook zijn er verschillende "afscheidsbezoekjes" deze dagen. Heel gezellig en hartverwarmend.
Vanavond gaan we nog naar de bioscoop in Sunne. Deze week is de première van de film Hamilton, met in de hoofdrol Mikael Persbrandt (je weet wel, de wat botte assistent van commissaris Beck.) Het lijkt me een spannende film die we gaan zien.

Nog even een grappige natuurfoto. De Bremer Stadsmuzikanten zijn wel bekend:

Wat minder bekend is, Munkfors heeft ook iets dergelijks. Kijk maar, en zeg nou zelf, dit lijkt er toch op? En dat bij ons in tuin.

Groetjes en tot gauw,
Truus

Een beetje oud en.......

Hej hej,

Vanuit een vorstig, maar groen Munkfors willen we graag een ieder een heel fijn en gezond 2012 toewensen.
Zo dat is alweer een beetje nieuw. Maar eerst nog een beetje oud.
Het lijkt al best weer even geleden, oudejaarsdag. De dag dat Nel en ik in de weer waren met het bakken van oliebollen. 180 stuks zijn er gebakken en ze zijn allemaal "de deur" uitgegaan. Waarvan er 11 naar Jan en Nel gingen en 11 naar ons. Het was een superleuke maar ijskoude dag. We bakten buiten op de veranda bij Nel bij een temperatuur van -10.

Wel was er glögg (glühwein) als opwarmertje en een vuurkorf aan de straat.

En af en toe naar binnen gezellig even kletsen met "klanten". Zo had een man vooraf telefonisch een zak oliebollen besteld. Het was een Zweed zo te horen. Ik vond dat wel grappig, want de aanplakbiljetjes die ik hier en daar in het dorp had opgehangen waren in het Nederlands, dit omdat Zweden toch niet direct voor iets onbekends te porren zijn. Maar goed, de man in kwestie bleek een Nederlander te zijn die hier al 60 jaar woont. Hij was helemaal blij met ons, of liever gezegd, met de oliebollen. Gezellig aan de keukentafel genoot hij van zijn oliebol die hij als voorproefje voorgeschoteld gekregen had. Ik vroeg hem: "Proef je een beetje van je jeugd?" Hierop kwam een volmondig JA. Toen kwamen er nog  meer verhalen op tafel van zijn jeugd en hij legde aan de Zweedse gasten zelfs het Wilhelmus uit. Ik had nl nog van jaren geleden servetten met het Wilhelmus erop en dat leek me voor deze gelegenheid wel leuk. Alle reacties waren erg leuk en de vraag kwam of we het volgend jaar weer van de partij zijn. We denken er wel over.
Oudjaar zelf hebben we met z'n tweetjes uitgezeten. Lekker! We keken naar Youp en nog wat Top 2000 en na 0.00 uur buiten naar het siervuurwerk gekeken, hetgeen met een kwartiertje op was.
Nieuwjaarsdag hebben we genoten van de sneeuw die de hele dag viel. Vanaf de veranda (met kachel aan) keek je naar buiten alsof je in een grote kijkdoos keek. Genieten!
Maar maandag de hele dag regen, dat was weer andere koek. Het dooide net niet lang genoeg on alle water in de grond te laten zakken en het grasveld voor de schuur is nu nog steeds een ijsbaan.Ik ben benieuwd hoe het gazon er komend voorjaar uit gaat zien, maar het gras is hier wel aan de winters gewend..
De kerstboel hebben we zowel binnen als buiten opgeruimd. Dat is voor Zweedse maatstaven te vroeg, want het moet zeker tot na Trettondedags Jul ( Driekoningen) blijven staan. Maar wij vonden het wel welletjes.
Gisteren zijn Jaap en Daan aan het bomen omzagen geweest. Twee grote berken beneden bij de rivier. Dit kan een ietwat hachelijk avontuur zijn. Zo ook hier. De eerste boom viel om tegen een andere boom en bleef daar hangen. Bij het loszagen en wegduwen kon Jaap wel genoeg wegspringen, maar Daan stond midden in de takken. Dus "Valhelm Hoofdzaak" :-D
Gisteravond waren we uitgenodigd bij Alice ( mijn kamergenote in het ziekenhuis in mei) en haar man Allan. Samen met hen en Bosse en Ann-Christin heerlijk genoten van het heerlijke eten en de gezelligheid.
Zo zie je maar, het oude jaar of het nieuwe jaar, het loopt naadloos in elkaar over.

Als afsluiting wil ik de hoop uitspreken dat iedereen in Groningen, maar ook de rest van Nederland droge voeten houdt. Wij volgen het op de voet.

Groetjes,
Truus