Das, winter en meer!

Hej,

Ja, dassen draag je in de winter, zul je denken. Dat is waar! Maar... in de taal zitten soms wonderbare woorden die meerdere betekenissen hebben. Zo ook de das. In dit geval wil ik het hebben over het dier, de das, die onze grasmat enige tijd geleden zo onder handen genomen heeft. En niet alleen bij ons, maar ook bij de buren.

Welnu, de dag dat wij afreisden naar Nederland, is de das gevangen in een speciale val. Wij hebben hier niets van geweten, maar bij terugkomst kregen we onderstaande foto van de buren. Deze Gregorius (je weet wel van Paulus de Boskabouter) was wel een joekel! De val was helemaal vol!
Nu was het tijd voor harde actie, lees: afschieten. Ik geloof dat ik het eigenlijk niet zo erg vond dat ik hierbij niet aanwezig was.

Nadat het beest snel uit zijn lijden verlost was, werd hij op het gras gelegd met de bedoeling hem de volgende dag te begraven. Maar.... de volgende dag lag er alleen de pels nog. De rest was opgevreten door, naar alle waarschijnlijkheid, vossen. Zo zie je maar weer, de ene zijn dood....is de ander zijn brood!

Maar een das, of sjaal is op dit moment ook wel een gewild artikel. Vannacht heeft het bijna 10 graden gevroren. Dat mag je zelfs hier om deze tijd wel fors noemen . Maar het weer is wel prachtig. Blauwe lucht en veel zon.

Helemaal niet slecht. Gisteren heb ik zelfs een uur in de zon gelegen, wel met een donsjas aan hoor. Wind was er niet en wel veel zon. Het was heerlijk!

Vandaag heb ik met het koor een optreden gehad. Het was leuk en er was wat meer publiek dan normaal. En dat is altijd leuk. Na die tijd gezellig koffiegedronken met fika, eigengebakken lekkernijen.
Jaap had ondertussen ander zaken te regelen. Er was om 10 uur een vergadering bij de brievenbussen met allen die hun brievenbus op dezelfde plek hebben. Om het de postbezorging te vergemakkelijken moesten de bussen op  een andere hoogte en in goede volgorde worden geplaatst. Dat hebben de mannen toen gelijk maar aangepakt. Volgens Jaap was het wel een beetje ongeorganiseerd en "Comedy Capers-achtig".
Maar het is gefikst, en daar gaat het om.

In de krant van vrijdag lazen we iets wonderlijks, hetgeen we je niet willen onthouden:
In Sunne, een redelijke plaats, zo'n 26 km van hier, hebben ze een eerste rotonde gekregen! En nu bood de plaatselijke rijschool een gratis les "rotonde rijden" aan. Dit voor iedereen die nog nooit een rotonde had gereden. Zijn er nog mensen die dat nog nooit gedaan hebben? Ja! Volgens de rijschool zijn er aardig wat mensen die nooit buiten de plaats rijden. Dat kun je je eigenlijk niet voorstellen, maar als je soms ziet hoeveel echt oude mensen hier nog achter het stuur zitten, dan wil je het wel geloven.
Jaap zei: "Als het nu 1 april was, zou ik denken dat het een goede grap was".
Nu hoorde ik vandaag van een Zweedse vriendin dat er een aantal jaren geleden hier in Munkfors, we hebben hier al 2 rotondes, folders werden uitgedeeld met daarin tekst en uitleg. Toen was er een ouder paar dat de rotonde met de rollator ging verkennen :-))
Grappig hè?

Maar genoeg weer voor vandaag. Volgende week weer meer!

Groetjes,
Truus

Weer op de basis!

Hejsan,

Ja, nu weer een Zweedse begroeting, want sinds dinsdagmiddag zijn we weer thuis! En ik moet zeggen, dat we dat weer heerlijk vinden. Ondanks de fijne weken die we in Nederland hebben doorgebracht. Maar er gaat nu eenmaal niets boven huis, haard (lees: aardwarmte) en bed☺.

Maar zoals gezegd: We hebben het de afgelopen weken fantastisch gehad. Zelfs in het ziekenhuis was het goed toeven, maar dat had je wel al begrepen uit de vorige aflevering van de blog.

Na mijn ontslag op 1 oktober genoten Jaap en ik van de vele bezoeken die we kregen. Superleuk! Ook de telefoontjes en SMSjes waren heel welkom. De mailtjes natuurlijk ook, maar om die te ontvangen zochten we vaak een WiFi plekje op, want met een Zweeds abonnement ben je in Nederland wel duur uit. Meestal de McDonalds in Hardenberg. Een aantal keren onder het genot van een MacKroket. Helemaal lekker! Maar ook in het ziekenhuis, waar we nog een aantal keren heen moesten, was WiFi .

De botscan die ik gehad heb heeft niet veel opgeleverd. De prothese bleek wel vastgegroeid te zijn, hetgeen een hele geruststelling was. Afgelopen donderdag kreeg ik van de orthopeed een mail, dat de klachten vermoedelijk komen door het stuk bot dat tijdens de heupoperatie is afgebroken en ietwat scheef is aangegroeid. Maar mogelijkheden om dit verder te onderzoeken hebben ze in Deventer niet. Maar afwachten of het misschien wat beter gaat als de knie straks klaar is.

Ook deze keer is het verblijf in "ons" huisje prima bevallen. Het voelde nu, voor de 3e keer, echt wel "eigen".

Maar we konden deze keer niet blijven tot we naar huis zouden gaan. Zaterdagmorgen, de 13e, vertrokken we uit Stegeren, met een supervolle auto, richting Ter Apel. Via Beilen, nog even koffie bij Jaap z'n zus, en Groningen. Jaap had nog net een gaatje voor 2 jerrycans met brandstof voor de kachel in het gastenverblijf. Bij Hornbach liepen we nog familie tegen het lijf. Toeval of lotsbestemming, in ieder geval erg leuk!
In Ter Apel hebben we 2 dagen kunnen genieten van de enorme gastvrijheid van onze vrienden Aletta en Harry. Wat hebben we het gezellig gehad. Een groot dankjewel van ons! Ook het bezoek dat we brachten aan mevrouw Bolt was weer heel leuk.

Maandagmorgen, na een prima ontbijt, was het tijd voor de terugreis. Alles verliep vlot en om 12 uur waren we al in Kiel.

De Color Magic en de Stena Scandinavica in de haven van Kiel

 Na een poosje wachten, konden we inschepen. Die hut was dit keer jammer genoeg geen buitenhut. Maar verder wel prima hoor! Zeker na zo'n knieoperatie is deze overtocht erg prettig. Je kunt afwisselend lopen, zitten of liggen, hetgeen ik ook gedaan heb. Samen met Henk en Ina, die ook op de boot waren hebben we gegeten en daarna genoten van de show die werd opgevoerd. En dat onder het genot van een cocktail. Daarna nog in de hut een film gekeken voor het slapen. De volgende morgen kwamen we keurig op tijd  in Oslo aan. Wij duimden bij het afrijden van de boot dat we niet door de douane zouden worden aangehouden. Niet dat we veel te verbergen hadden, maar de volle auto uitpakken op zich zou wel een drama betekenen. Maar we hadden geluk! Ook geluk hadden we met het mooie windstille reisweer. Zo konden we genieten van de prachtige landschappen in hun bonte herfsttooi!

Na een rit, met stop, van drie uur, waren we thuis. En hoe! Het voorportaal was helemaal versierd met slingers en ballonnen en een "Welkom Thuis" bord op de deur!

Er stond zelfs een heerlijk pannetje soep op ons te wachten! Jan en Nel, bedankt! Ook buurman Lennart had zijn steentje bijgedragen. Hij had de verwarming al op tijd aangezet, zodat het huis lekker warm was.  Ook deze week hebben we hier al weer verschillende bezoekjes gehad en ben ik al weer naar koor geweest. Jaap heeft me wel gebracht en gehaald, want autorijden durfde ik nog niet aan. Ik denk dat ik dat de komende week maar eens probeer.

Ik denk dat ik nu wel zo'n beetje uitgeschreven ben. Graag weer tot de volgende blog, die ook naar alle waarschijnlijkheid weer opzondag verschijnen zal. Dan is het normale ritme weer hervat  ;-))

Lieve groet,
Truus